Pigwówka

Pigwowiec nigdy nie budził moich pozytywnych uczuć. Gdy byłem nastolatkiem moja Matka namiętnie pijała czarną herbatę nim aromatyzowaną. Smakowała obrzydliwie, choć Rodzicielka uparcie tego nie zauważała. Nalewka na tych owocach jest podobno bardzo smaczna. Nie wiem, nie próbowałem, ale może będzie okazja, o ile nastawiona pigwówka nie zawiedzie oczekiwań.

Moje nadzieje są umacniane zasłyszanymi od wielu znajomych opiniami o wielkiej smakowitości pigwówki. Pożyjemy - zobaczymy. Dlatego postanowiłem wypróbować, na ile te pogłoski są uzasadnione.
Niestety, do moich rąk trafiły raczej mało urodziwe owoce. Ich hodowca tłumaczył, że ten rok był dla pigwowców raczej mało korzystny. Może coś w tym jest - na naszym siedlisku część nowo zasadzonych krzewów już kwitła, jednak żaden nie wydał owoców. Cała nadzieja w tym, że uroda nie ma znaczenia w przypadku nalewkowego surowca.

Do pigwówki potrzebujemy:

1 kg owoców pigwowca (niewielkie, wielkością nie przewyższające renklody lub dużego orzecha włoskiego)

0,5 l. wódki czystej (40%)

0,5 l. spirytusu rektyfikowanego

0,4 kg miodu

Owoce trzeba pokroić w ćwiartki i pozbawić pestek. Zalać mieszaniną wódki i spirytusu i odstawić na 6 tygodni. Po tym czasie zlewa się nastaw i na owoce wrzuca się miód. Kiedy wyciągnie wilgoć z pigw i zmieni się w syrop (a więc po mniej więcej 10 dniach), zlewamy go i łączymy z oczekującym nastawem.

 

 Mniej więcej po upływie 7 tygodni zrobiłem tak, jak nakazuje przepis, a pod koniec stycznia, czyli prawie miesiąc po zalaniu miodem, zlałem powstały syrop, połączyłem z nastawem i spokojnie odstawiłem wielką butlę trunku na szafę. Na początku kwietnia uznałem, że nadszedł czas próby. Nalałem i... po krótkiej degustacji uznaliśmy z żoną, że powinien być lekko rozcieńczony, ponieważ smak, choć wspaniały, jest zbyt intensywny.
Drogą prób i błędów ustaliliśmy, że najlepszą proporcją do rozcieńczania są 4 części nalewki i 1 część wódki (czyli litr "nowej" nalewki składa się z 800 ml "starej" i 200 ml czystej wódki).
Efekt okazał się bardzo dobry.

Aromat tej pigwówki jest przyjemny, ale, mówiąc zupełnie szczerze, dość płaski. Przypomina lekkie brandy z kwaskowatym dodatkiem. Jednak smak... zdecydowanie zaskakujący, ponieważ po dość niepozornym aromacie zaskakuje swoją głębią i rozbudowaniem. Początkowo jest słodko - kwaskowaty, nasuwa na myśl zestawienie jabłek z miodem pitnym (trójniakiem). Później robi się coraz bardziej wytrawny. Słodycz znika, kwaskowatość jabłek jest coraz wyraźniejsza. Finisz baaaardzo długi, pigwowy z lekko korzenną, imbirową nutą. To naprawdę dobra nalewka. Chyba najlepiej będzie smakować do lekkich, owocowych ciast, albo tortów.