Nalewka rosyjska

Sezon owocowy w odległej przyszłości. Dopóki nie nadejdzie, trzeba nastawiać nalewki na tym, co dostępne. Taka właśnie jest proponowana dziś nalewka rosyjska. Właściwie to nie wiem, czemu rosyjska. Może przepis na nią przywiozła do Polski rodzina białogwardyjskiego generała? Albo wymyślili ją emigranci w Paryżu tęskniąc za smakami ojczyzny? A może (i ten pomysł jest mi najbliższy) serwowano ten trunek w traktierniach Imperium od Warty do Sachalinu? Być może nim się rozgrzewano, leczono chandrę i przy nim ubijano interesy?

Tego akurat nie wiemy, w każdym razie przepis wart sprawdzenia, mimo długiego czasu oczekiwania na efekty.
Składników nie trzeba wiele:

250 g suszonych śliwek bez pestek
2 pomarańcze
cytryna
garść suszonej  mięty
kawałek kory cynamonowej
1,5 l wódki (40%)

(wychodzi z tego niecałe 1,5 litra nalewki)

Śliwki należy drobno pokroić, a z cytrusów ściąć wierzchnią warstwę skórki tak, aby nie nabrać pod nóż białej warstwy znajdującej się pod nią (albedo). Jest to dość czasochłonne (nawet jeśli posługujemy się specjalnym nożykiem szczelinowym). Możemy zatem sobie umilać czas podśpiewując Na sopkach Mandżurii do akompaniamentu pana Andrzeja.

Kiedy cytrusy są już obrane, praktycznie cała robota za nami.

Zdjęte skórki wrzucamy do słoja razem z pokrojonymi śliwkami. Do tego dodajemy pokruszoną garść mięty (zawsze gdy ją wyciągam z torebki przypominam sobie lato, kiedy ścinałem na wsi miętę rosnącą pod płotem i pod oknem kuchennym), a na koniec wrzucamy połamany cynamon. Efekt przypomina potpourri i intensywnie pachnie pomarańczą nieco "schłodzoną" aromatem mięty.

Tak przygotowany wsad zalewamy wódką i odstawiamy na dwa miesiące w słoneczne i ciepłe miejsce (jeśli takiego nie mamy, niech przynajmniej będzie ciepłe). Następnie cedzimy, filtrujemy, butelkujemy i na rok o nim zapominamy. Trochę długo, ale da się wytrzymać.