Porterówka świąteczna

Na początku czerwca w jednym z komentarzy Misiowa Mama napisała: W międzyczasie jestem na etapie szukania idealnego przepisu na porterówkę - liczę na pomoc w tym temacie..:) Cóż, to był początek czerwca, teraz mamy koniec listopada. Pół roku obsuwy. Wynikała ona jednak nie z mojego lekceważenia Czytelniczki, lecz sezonu - w czerwcu rozpoczął się wysyp owoców i nimi zajmowałem się w pierwszej kolejności. Porterówka to nalewka wybitnie zimowa, stąd postanowiłem ją przesunąć na późniejszy okres roku. Teraz nadszedł ten moment, zaś cały ten post dedykuję Misiowej Mamie dziękując Jej za cierpliwość.
Porterówka świąteczna jest nalewką wytwarzaną w dwóch etapach. W pierwszym przygotowuje się korzenną zaprawę, w drugim - doprawia nią porter wzmocniony spirytusem i osłodzony cukrem.

Potrzebne składniki:

1. Na zaprawę:
5 goździków
kawałek kory cynamonu
1/4 gałki muszkatołowej
laska wanilii
40 g rodzynek
200 ml spirytusu 96%

2. Na nalewkę:
0,5 l porteru
0,5 l spirytusu 96%
30 g cukru
łyżka stołowa miodu
200 ml przegotowanej wody
20 (30) ml zaprawy

W efekcie uzyskujemy około litra nalewki

Korzenne przyprawy należy rozdrobnić. W przypadku kory cynamonowej może to nastręczać pewne trudności, jednak da się to zrobić drewnianym tłuczkiem do kartofli...

...lub wałkiem do ciasta. Gdy kora rozpadnie się na mniejsze kawałki, łamiemy je i razem z goździkami i gałką muszkatołową umieszczamy w moździerzu i ucieramy. Nie musimy zrobić z nich mączki, ważne jednak, by były dobrze rozdrobnione, ewentualnie rozgniecione (dotyczy to goździków).

Rodzynki należy starannie opłukać (tak, żeby przy tej okazji lekko nasiąkły wodą), a następnie pokroić razem z wanilią i wrzucić do słoja z utartymi wcześniej przyprawami. Wszystko zalewamy spirytusem i na dwa tygodnie odstawiamy w ciemne miejsce. Dobrze jest codziennie wstrząsać słojem.

Po dwóch tygodniach esencjonalny nastaw zlewamy, rodzynki wraz z przyprawami osączamy i tak uzyskaną zaprawę zamykamy w buteleczce. Czas przystąpić do drugiego etapu tworzenia porterówki.

Wybór porterów na naszym rynku jest całkiem spory. Zdecydowałem się skorzystać z Komesa skuszony informacją o nagrodzie, jaką otrzymał na międzynarodowym konkursie World Beer Cup 2014. Rzeczywiście, piwo jest dobre. Intensywne w smaku, gorzkie i mocne. Z wyraźnymi nutami prażonego zboża i kawy. Naprawdę solidny porter. Jednak, co chyba dobrze świadczy o naszym piwowarstwie, wrażeniami smakowymi nie góruje jakoś zasadniczo nad produktami innych wytwórni. Myślę, że Żywiec czy Amber również nie mają się czego wstydzić.

Ale nie o degustację piwa wszak tu chodzi, więc wracam do meritum. Dalsza produkcja porterówki wygląda następująco: zagotowuje się szklankę porteru. Warto w tym celu wybrać nieproporcjonalnie duży garnek, ponieważ wydziela się wtedy mnóstwo piany. Gdy piwo już wrze, wsypuje się cukier i dodaje miód.

 Gdy są już rozpuszczone, garnek ściągamy z ognia i gdy zawartość lekko przestygnie wlewamy do niej drugą szklankę porteru, korzenną zaprawę oraz spirytus i wodę. Teraz pozostaje tylko przefiltrować (z miodu wytraca się trochę osadu) i zabutelkować. Nalewka nie musi dojrzewać*.

 

 I na koniec wrażenia smakowe. Ta wersja porterówki przypadnie do gustu Panom.. Oczywiście, być może myślę stereotypowo, ale nie sądzę by Panie szalały za jej smakiem (podobnie jak niewiele Pań pija porter). Nalewka intensywna w smaku, z bardzo mocno wyczuwalnym porterem. Charakterystyczna zbożowa goryczka wzmocniona alkoholem jest tu na pierwszym planie. Do tego ma się złudne wrażenie, że dodano tu kawę, tak silny jest wytrawny, kawowy posmak. Słodycz praktycznie niewyczuwalna (ale ilość cukru jest przecież symboliczna). Korzenne akcenty wyczuwalne, ale na drugim planie. Przy tej okazji warto wspomnieć, że ilość zaprawy można regulować według własnego uznania. 20 ml to wielkość wyłącznie orientacyjna. Po pierwszej degustacji dolałem jeszcze 10 ml i to była dużo lepsza proporcja.

 *Uważam jednak, że kilka dni na przegryzienie dobrze jej zrobi